Ereportret Gustaaf Proost als keizer - 1949
Graag uw opmerkingen en andere interessante informatie. Bezoek ons Forum.
Op 4 september 1949 was het druk op het terrein van de Sint Sebastiaansgilde van Knokke. Dit terrein lag naast het gemeentehuis en er stonden drie staande wippen opgesteld. Die dag hadden alle koningen van de staande wipmaatschappijen uit België zich daar verzameld om voor de 41e keer de titel van keizer te proberen bemachtigen. Er waren maar liefst 82 deelnemers op deze schieting afgekomen.
Maar eerst kan er misschien uitgelegd worden hoe men toen koning, en later keizer, in het staande wipschieten kon worden. Men diende lid te zijn van een wipmaatschappij of een gilde zoals de Sint Sebastiaansgilde van Zwijndrecht. Nu draagt deze wipmaatschappij de naam Koninklijke Schuttersgilde Sint Sebastiaan.
Elk jaar organiseerde de wipmaatschappij een koningsschieting. Op een normale schieting werd de wip van 28 meter hoog gevuld met ‘vogels’: blokjes waarop veren aangebracht werden. Deze vogels moesten aangeschoten worden. Bij een koningsschieting werd enkel op de hoogste ‘vogel’ geschoten. Er waren vijf schietrondes. Hij of zij die de hoofdvogel schoot, werd koning of de koningin. Een keizersschieting was een schieting waarbij alle koningen en koninginnen elkaar treffen. Hier probeerde men tijdens drie schietrondes de hoofdvogel te raken.
In onze dagen wordt de keizerschieting gehouden op de eerste zondag na Pinksteren. De gilde van de gemeente die de vorige keizer aanbracht, is de organisator van de schieting.
De datum voor de keizerschieting moet vroeger dus anders bepaald zijn, gezien de keizerschieting te Knokke doorging op een zondag, net na de zomervakantie. Gustaaf Proost nam zijn ‘soigneur’ Victor Wauters mee naar de zee. Volgens hetgeen Gustaaf Proost in z’n feestrede meegaf, is een soigneur van kapitaal belang: hij geeft net voor het schot iets te drinken aan de schutter om alzo diens zenuwen een beetje te kalmeren, hij houdt de windrichting in ’t oog om zo de schutter tegen de wind in te laten schieten. Op 4 september 1949 had deze samenwerking een goed resultaat: Gustaaf Proost schoot 2 hoofdvogels na elkaar af en de derde pijl raakte de pin, iets wat sinds de oprichting van de gilde uit Knokke in 1895 nog nooit eerder gebeurd was. Zijn medeschutter, een zekere meneer Steyaert uit Nieuwpoort, kon ook twee maal de hoofdvogel schieten doch zijn derde pijl vloog voorbij. ‘Onze’ man was dus keizer! Hij kreeg als prijs een zilveren ketting en een zilveren couvert. En hij mocht de titel van keizer 2 jaar dragen want er zou geen keizerschieting te Knokke plaatsvinden in 1950.
Zo’n overwinning moest natuurlijk gevierd worden in de woonplaats van de keizer. Op 14 mei 1950 werd Gustaaf Proost, samen met z’n echtgenote, thuis aan Dorp Oost afgehaald. De vlaggen wapperden, de zon was van de partij en de Koninklijke fanfare ‘De Eendracht’ liet zich horen. De voorzitter van de Knokse Sint Sebastiaansgilde was er samen met een afgevaardigde van de Schuttersbond, de leden en het bestuur van de Zwijndrechtse Sint Sebastiaansgilde en nog veel meer schoon volk. In optocht gingen ze naar het gemeentehuis waar ronkende feestredes uitgesproken werden. Het ‘Gulden Boek’ werd getekend. Gustaaf Proost liet ook van zich horen en bracht hulde aan zijn helper, Victor Wauters. Hierna ging het naar het clublokaal ‘Middenstandshuis’ aan Dorp West voor een voedzame maaltijd en daarna een schieting op 2 staande wippen. Het zou kunnen dat deze feestschieting plaats had op de plek waar nu het grasveld aan het Binnenplein is. Bij sommigen is deze plek ook gekend als het voetbalterrein van het vroegere Sparta Zwijndrecht. ’s Avonds werd er een dansfeest in café ‘De Middenstand’ georganiseerd.
Gustaaf Proost vroeg zich zelfs al af of hij in 1958 zou mededingen naar de titel van ‘keizer der keizers’, een wedstrijd die ook te Knokke georganiseerd zou worden. Tot nu toe is niet geweten of deze prestigieuze wedstrijd doorging, waar deze dan plaats vond en of Gustaaf Proost hier aan kon deelnemen. Hij overleed in Zwijndrecht in 1966. Naast koning en keizer in het staande wipschieten was Gustaaf Proost ook jaren (ere)dirigent van de Koninklijke Fanfare ‘De Eendracht’ en bestuurslid van de Sint Sebastiaansgilde van Zwijndrecht.
Tekst: Mireille Schaekers
Bronnen: mevr. Lucienne Proost (dochter van Gustaaf Proost), privé-archief familie Proost, gemeentearchief Zwijndrecht, archief Sint Sebastiaangilde Knokke.