Driekoningenzingen met het Sint-Ceciliakoor - 1986
Graag uw opmerkingen en andere interessante informatie. Bezoek ons Forum.
Vandaag, 22 november : feest van Sint Cecilia, patrones van de zangers en de muzikanten en dit doet me automatisch terugdenken aan het Gemengd Sint Ceciliakoor, het huidige Vocamuze.
Buiten de vele prachtige concerten en misvieringen zijn er nog twee activiteiten waar ik soms (met weemoed) aan terugdenk. Rond de naamdag van de Heilige Cecilia waren er de legendarische teerfeesten maar hierover ga ik wijselijk niet uitbreiden. Wel wil ik het even hebben over het Drie Koningen zingen .
Zoals iedere vereniging had ook de Burchtse zangvereniging , buiten de gemeentelijke subsidie, nood aan wat extra centjes. Om de traditionele bedelarij bij de lokale middenstand te vermijden werd er besloten om al zingend het feest van Drie Koningen in ere te herstellen en de koorkas gezond te houden of te maken.
We trokken dus gewapend met sterren, toeters en bellen rond 6 januari ’s avonds na het werk de straat op hopend op de gulheid van de bewoners van de Baan en ’t Hoekske.
We wilden zo de mensen verblijden of lastig vallen met oude en nieuwe gezangen van Drie Koningen en Kerstmis. Dat er later op de avond al eens een valse noot te horen viel zullen we maar op de vermoeidheid steken alhoewel een borreltje hier en een borreltje daar ook niet bevorderlijk zijn voor de toonvastheid.
Na verloop van tijd moesten we ondervinden dat de mensen ’s avonds de deur niet meer open deden en werd er na enkele jaren van onderbreking besloten om op de eerste zaterdag rond Drie Koningen die mooie traditie terug nieuw leven in te blazen. Jaren ondervinding leerde ons de huizen te vermijden waar blijkbaar niemand thuis was maar waar de gordijnen toch te veel bewogen.
’s Middags was er dan een tussenstop bij François en Frieda. Die zorgden, bijgestaan door enkele koor-weduwen, voor een heerlijke spaghetti-maaltijd en het nodige vocht om de kelen te smeren.
Daar werd dan ook reeds een tussentijdse balans opgemaakt en dan terug op pad om tegen de avond doodmoe maar tevreden (zo zegt men dat toch) in de Vrede te belanden. Hier werd dan de collectebus geledigd en de centjes geteld.
Als het resultaat tegenviel werd er gedronken om het leed door te spoelen en als het meeviel, wat meestal wel het geval was, werd er ook gevierd.
Alle redenen waren goed om nog niet direct de veilige thuishaven op te zoeken.
Als oud-koorlid ben ik echt blij als ik zie dat er momenteel een grote schare zangers deze aloude traditie verder zet.
Als Vocamuze rond 6 januari langskomt zet uw deur en uw beurs wijd open en ge wordt beloond met een prachtig privé optreden.
Tekst: Louis De Rycke