Leo Tindemans en Robert Orlent
Graag uw opmerkingen en andere interessante informatie. Bezoek ons Forum.
Er zijn drie redenen om iets te schrijven over ‘Orlent’: een straatnaam in Zwijndrecht, het grafmonument op het kerkhof maar vooral het VAB-gebouw langs de Pastoor Coplaan.
De familie Orlent woont al meer dan drie eeuwen in Zwijndrecht. De voorvader Jacob Orlent, geboren in Sint-Gillis-Waas in het jaar 1697, huwde in 1717 met de Zwijndrechtse Amelberga Geldof en kwam naar hier wonen. Jacob was baljuw van Kruibeke en later notaris te Zwijndrecht, toen in de Oostenrijkse Nederlanden. Hun zoon Frans werd schoolmeester. Diens zoon Petrus was de eerste brouwer, zijn zoon Jozef volgde hem op.
Richard (1873-1932) behoorde tot de derde generatie van Zwijndrechtse brouwers. Tijdens de Groote Oorlog, vanaf 1916, was hij het hoofd van het Hulp- en Voedingscomiteit voor gratis geneeskundige zorgen en voor de verdeling van kolen en voedsel, waaronder de bedeling van de “Volkssoep”1. Het is vader Richard Orlent die de straatnaam kreeg.
Zijn zoon Robert Arthur M. G. Orlent werd geboren op 31 januari 1913 te Zwijndrecht. Roberts moeder was Zoë Maria Van Cauwenberghe (1977-1944). Robert was de vierde van zeven kinderen. Hij volgde klassieke humaniora aan de colleges van Deinze en Sint-Niklaas. Nadien ging hij twee jaar studeren te Leuven. Hij sloot zich aan bij het Algemeen Katholiek Vlaamsch Studentenverbond, waarvan hij preses werd van de Wase Club.
Als zeventienjarige stichtte Robert in zijn geboortedorp één van de eerste afdelingen van het pas opgerichte Vlaams Verbond van Katholieke Scouts, afdeling St.-Theresia. Hij bleef er groepsleider tot 1945 en was scoutsmaster van de latere minister van buitenlandse zaken en eerste minister Leo Tindemans, met wie hij levenslang nauw bevriend bleef.Tindemans vernoemt Robert enkele malen in zijn biografie.
Na de tweede wereldoorlog verdwenen vele dorpsbrouwerijen. Robert werd geen brouwer. Hij was in de wieg gelegd om zaken te doen. In 1946 richtte Robert Orlent de firma ROBOR op, wat een afkorting is van zijn voor- en familienaam. Hij was bevriend met Karel Van Pelt (°1910), de oudste zoon van Pol Van Pelt en oprichter van de gelijknamige meubelfabriek. Karel en Robert maakten fortuin in de houtverwerkende industrie. Robert zorgde voor de lijmen, de gespecialiseerde machines, de verven en de kleurstoffen. Een groot deel van de naoorlogse expansie van de Vlaamse meubelindustrie is aan hen te danken. Orlent kreeg in de loop der tijden verschillende beheersmandaten aangeboden, onder meer in de groep Almanij-Kredietbank.
Robert Orlent was een vlotte, knappe en innemende man. Hij huwde met onderwijzeres Marita Heyvaert (°1944), de dertig jaar jongere dochter van dokter Pierre Heyvaert. Ze kregen twee dochters: Indra en Katia. Indra is lector aan de Artesis Plantijn Hogeschool. Katia is advocate. Na het overlijden van haar echtgenoot was Marita o.m. board member van KBC Bank en NV Almanij en werd ze afgevaardigd bestuurder van ROBOR. De weduwe van Robert bezit het ouderlijk herenhuis van dokter Heyvaert in het centrum van Zwijndrecht en een villa langs de Beatrijslaan (Sint-Anna).
Vele Vlaamsgezinde en Vlaams-nationalistische verenigingen konden op Orlents financiële steun rekenen. Als Scheldezoon vaarde hij graag en werd lid van de Vlaamse Vereniging voor Watersport (VVW) en op die manier ook van de Vlaamse Toeristenbond–Vlaamse Automobilistenbond (VTB-VAB). In 1945 werd hij bestuurslid en in 1957 beheerder van de VTB-VAB. Op 15 maart 1958 aanvaardde hij het voorzitterschap van de VVW. Op 22 april 2022 zal de VVW haar 90-jarig bestaan vieren.
De naoorlogse economische en sociale vooruitgang bracht meer vrije tijd voor iedereen. De oude droom, een jachthaven in elke Vlaamse gemeente ‘langs het water’, kreeg met hem een nieuw leven. Tijdens de jaren ’60 kwamen er jachtclubs in Hasselt, Mechelen, Mol, Tervant (Paal), Viersel (Zandhoven), Mendonk (Gent) en verder in Kruibeke, Dendermonde en aan de Galgenweel. Langs de Beatrijslaan op de oever van de Schelde staat een grote hangar van de VVW met daarnaast de Bistro VVW, een aangenaam restaurant met een prachtig zicht op de skyline van de stad en een eigen parking. Van op deze parking ziet men door de bomen de “scheldevilla” van Marita Orlent-Heyvaert, die door haar vooruitgeschoven positie de indruk geeft ‘met haar voeten in de Schelde te staan’.
Met inzet van veel energie en geld zou Robert de VVW niet alleen uitbouwen tot een instrument voor de vervlaamsing en de democratisering van de watersport in Vlaanderen maar tot een toeristische troef voor vele gemeenten. De kers op de VVW taart werd de jachthaven van Nieuwpoort. Met hetzelfde doel richtte hij ook het Verbond van Vlaamse Watersportverenigingen op, waarbij midden van de jaren tachtig een 80-tal organisaties waren aangesloten. De VVW was als het ware het derde kind van het gezin Orlent-Heyvaert.
In 1974 ontving hij in Brugge, uit de handen van zijn oude vriend Leo Tindemans, voor zijn markante realisaties op dit vlak, de eerste “ Renaat van Elslandeprijs”. Deze prijs is genoemd naar een CVP-staatsman. In 1976 werd Orlent ondervoorzitter van de VTB-VAB en in 1979 was hij een tijdje waarnemend voorzitter toen Jozef van Overstraeten met zware gezondheidsproblemen kampte.
De VAB groeide snel en zocht een beter passende plek. Er werd op aanwijzing van Robert Orlent een terrein van 17.500 m² aangekocht te Zwijndrecht. De eerste steen werd onthuld door een andere beroemde telg uit onze gemeente: eerste minister Leo Tindemans.
Op 18 januari 1978 werd in de noordelijke ‘krul’ van de op- en afrit Nr. 17 van de E17 het hoofdkantoor van de (toen nog) VAB-VTB in gebruik genomen.
Hoofdkantoor van de VAB aan de Pastoor Coplaan 100, Zwijndrecht
Cover Autotoerist - afbeelding van gedenkpenning met VAB gebouwBij die gelegenheid werd een gedenkpenning uitgegeven, die op de cover stond van het ledenblad “De Autotoerist” van 21 juni 1979. Het hele complex werd sindsdien aanzienlijk uitgebreid.
In de Pastoor Coplaan 100 huist eveneens het hoofdkwartier van de VAB-Wacht op de Weg met de internationale ‘Europechverhelpingscentrale’ op de eerste verdieping. Het is daar dat het licht ook ’s nachts blijft branden, letterlijk en figuurlijk. Het VAB-hoofdkwartier ligt centraal in Vlaanderen: grosso modo 100 km van de kust en 100 km van het oosten van Limburg, vlakbij de Metropool, 50 km van Brussel en met uitvalswegen naar alle windrichtingen, op nauwelijks één uur rijden naar elke plaats in Vlaanderen, tenminste indien er geen files zijn.Toen Jozef van Overstraeten in februari 1980 onverwachts afstand deed van het voorzitterschap, nam Robert Orlent de fakkel over. Het bedrijf VTB-VAB had op dat moment dringend behoefte aan een modern management waarover hij zich als zakenman gebogen heeft.
Robert Orlent overleed op 10 oktober 1984 te Edegem. Hij werd bijgezet in het statig familiegraf van de families Orlent en Heyvaert op de begraafplaats van Zwijndrecht, hij werd 71.
Familiegraf Orlent en Heyvaert op de begraafplaats van Zwijndrecht
Als aandenken aan Robert Orlent loopt langs de IJzer en de jachthaven te Nieuwpoort, de Robert Orlentpromenade. In de gemeente Nazareth (O-Vl.) ligt er een Robert Orlentvijver. Er is nog een Robert Orlentstraat langs de jachthaven van het Albertkanaal in Massenhoven (Zandhoven). Een straat- of pleinnaam in de eigen gemeente heeft hij niet. Zoals gezegd, bestaat er al een R. Orlentstraat, genoemd naar zijn vader Richard. Robert Orlent is één van de Zwijndrechtenaars waar we oprecht fier op mogen zijn.
Tekst en foto’s van VAB-gebouw, magazine en graf: Ludo Van der Stock (HKZB).
Bronnen:
Mireille Schaekers, Zwijndrecht en Burcht in de Groote oorlog, deel 2, HKZB, 2015, p.56 e.v.
Bart De Wever, Liber Amicorum Robert Orlent, NEVB, 1985.
Leo Tindemans, De Memoires, Lannoo Tielt, 2002.
Jan Van Pelt en Ludo Van der Stock, Meubelfabriek Van Pelt 100 jaar geschiedenis, heemkundige kring Zwijndrecht Burcht, 2020, p. 61 en 62.
Wikipedia, VVW.
De Autotoerist, maandblad VAB, 21 juni 1979.