Graag uw opmerkingen en andere interessante informatie. Bezoek ons Forum.
Ooit, en eigenlijk nog niet zo erg lang geleden, was Zwijndrecht een échte landbouwgemeente. Er waren boerderijen, pachthoeven, velden, akkers. De meeste boerderijen werden tussen de jaren 1960 en 1980 afgebroken. De landbouwgronden werden verkaveld. En toch, er zijn nog echte boerderijen in ons straatbeeld terug te vinden. Zo’n mooie boerderij is de Sint Isidorushoeve.
De plaats van de hoeve rond 1770. Zwijndrecht dorp in het midden onderaan de kaart. Situering aan de hoek van de Neerstraat en de Molenstraat.
De plaats waar deze boerderij zich bevindt, was bij Ferraris, de militaire landmeter die onder het Oostenrijkse bewind rond 1770 zowat overal in onze gewesten langs kwam, al gekend. Hij ook tekende er een boerderij met nevengebouwen en velden, omlijst met hagen. Wie dit alles toen bezat, werd niet genoteerd. Bij landmeter Popp komen we dat wel te weten. De Sint Isidorushoeve was in zijn tijd (tussen 1842 en 1879) in het bezit van de kinderen van Johannes Baptist De Kerf en diens weduwe Theresia Van Eetvelde. Er was een mooie tuin aan de boerderij én een boomgaard. Zo’n boomgaard kwam goed van pas: er was niet alleen het fruit. Onder de bomen kon het vee grazen.
De familie De Kerf woont nu nog op de boerderij en kweekt er melkvee van het Holstein-type. Dit zijn koeien die magerder ogen maar een zeer goede melkproductie geven. Het zijn dus géén vleeskoeien. Elke koe in de schuur heeft een eigen paspoort dat garant staat voor de zuivere afkomst van het dier en dus ook van de melk. Boer De Kerf heeft z’n koeien ook nog een tijdje laten grazen op de gemeentelijke hoogstamboomgaard tussen de Molenstraat en de Kerkhofwegel. Hij stond toen in voor het onderhoud van de meidoornhagen rondom deze boomgaard
De originele boerderij stond niet dwars op de Neerstraat zoals nu. U kunt dit nog terugzien: de brievenbus van de bewoners staat op een stukje muur van de vroegere boerderij.
Nis met beeldje Sint-IsidorusDe schuur die u aan de Neerstraat 55 tegenkomt, dateert uit 1927 en werd in art nouveau-stijl uitgevoerd. Aan de straatkant werd een windroos aan de voorgevel aangebracht. Het is zeker en vast geen traditionele windroos. Het bevat zelfs geen windhaan maar wel een ‘windpaard’. Een mooi metalen trekpaard geeft hier de windrichting aan. Deze paarden waren vroeger van groot belang in de landbouw. Met hun paardenkracht trokken zij ploeg en eg, vervoerden zij zaaiers en oogst, brachten zij de stalmest om die op de akkers uit te strooien en zo meer.
Nog in de voorgevel ziet u het beeld van Sint Isidorus van Madrid, de beschermheilige van de boeren. Hij had een evenbeeld in de voorgevel van de vroegere boerderij van wijlen die andere landbouwer, boer Maes aan de Neerstraat.
In 2020 werd het sterk beschadigde leien dak van de schuur hersteld. De originele dakkapellen werden hierbij behouden. De muren werden gereinigd en dit maakt dat het geheel er bijzonder mooi uitziet. Wat binnen ook behouden werd, is de ecologische isolatie en de balken die dit stro tegenhoudt.
Als u langs de schuur rijdt of wandelt, let dan eens op de vele zwaluwen die er sinds tijden binnen en buiten vliegen. Het zou zelfs kunnen dat dit de enige plek in onze gemeente is waar deze vogels nestelen.
Er waren in Zwijndrecht boerderijen langs bijvoorbeeld de Polderstraat en de Neerstraat, aan de Melselestraat, op de Vendoorn. In Burcht waren er boerderijen aan de Boomgaardstraat, aan de Krijgsbaan, aan de Kruibeeksesteenweg en op andere plaatsen. Weet u hier meer over? Laat het gerust eens weten via ons forum of via de brievenbus aan Kerkplein 29.
Tekst: Mireille Schaekers
Bron: Roger De Kerf (bewoner Sint Isidorushoeve) en René Maes (Natuurpunt WAL), www.geopunt.be
Foto’s, Herman Weyn