Graag uw opmerkingen en andere interessante informatie. Bezoek ons Forum.
Deze maand wil het ‘Portretje’ de gemeentelijke sporthal in Zwijndrecht voorstellen.
De gemeente Zwijndrecht was in 1978 al naar voor geschoven door BLOSO (nu ‘Sport Vlaanderen’) als pilootgemeente voor de provincie Antwerpen op sportief vlak. Uit die tijd stamden de eerste geruchten over de bouw van een sporthal. In februari 1978 werd hierover in de gemeenteraad al een eerste vraag gesteld namelijk ‘Is de bouw van een sporthal opportuun?’ Het zou blijken van wel want een jaar later werd er gevraagd hoever de onderhandelingen van de (toen nog mogelijke) bouw van de sporthal al gevorderd waren.
Er gingen enkele jaren over maar in 1986 liep er dan toch een studieopdracht voor de bouw. Dan volgden er nog enkele discussies over de prijs van de te bouwen constructie en in 1988-1989 werd de eerste spadesteek gegeven. Het gebouw zou over een periode van 20 jaar geleased worden van het Gemeentekrediet van België. De sporthal en het gebruik er van was toen al mogelijk voor anders-invaliden. Nu is dit een must, in die jaren was dit nog iets heel bijzonder. Er werd meteen ook een ruime parking aangelegd zodat de omliggende Fortlaan en Statiestraat niet vol geparkeerde auto’s zou komen te staan.
De sporthal kreeg tot dan toe nog geen eigen naam. De hernieuwde en uitgebreide sporthal, die deze maand plechtig heropend wordt, krijgt wel een: ‘Den draver’. En dat komt zo…
In een sporthal worden veel sporten beoefend en een eerste denkpiste naar een naam ging eerder die richting uit: voetbal (Sparta Zwijndrecht voetbalde naast de sporthal), op de nabijgelegen gronden stonden de hoge doelen voor het wipschieten, er waren de volleybal- en basketbalterreinen.
Maar er was meer. De sporthal staat op een terrein dat men vroeger kende als ‘De Piste’. Op de gronden stond toen een assepiste waarop meneer De Witte, eigenaar van de koekjesfabriek ‘Star’ aan de Lindenstraat z’n paardjes liet draven in voorbereiding op drafwedstrijden in Sterrebeek (nu een sjiek park-woongebied), Waregem en Kuurne (waar nu nog aan drafsport gedaan wordt). In de tuin van zijn huis aan de Lindenstraat stonden de paarden op stal. Deze stallen bestaan nog, maar worden nu gebruikt als garage. Naast de woning van Gustaaf De Witte stond de woning van de pikeur (de persoon die de paarden ment en traint). Meneer De Witte mende de sulky (het wagentje achter de paarden) niet zelf. Dat liet hij over aan Georges Goetgeluk, een echte paardenman, afkomstig uit Deurle.
De drafpiste was gebouwd rondom de resten van een hoogstamboomgaard. De paarden stond naast de drafpiste in de weide die uitkwam in de Fortlaan. De toenmalige jeugd ging graag de paarden eten geven en over het hoofd strelen.
Meneer Goetgeluk werd een dagje ouder en voorzichtiger en stopte met de paardensport in 1957. Hij begon een carrière als cafébaas en zou café ‘De Volksvriend’ ophouden. Dit café is nu afgebroken maar stond op de plaats waar u nu krantenwinkel ‘Den bareel’ vindt. Meneer de Witte verhuisde in 1965 naar Antwerpen-Linkeroever.
Dit stukje geschiedenis mocht niet verloren gaan daar het nog in de herinneringen van veel oudere Zwijndrechtenaren is blijven hangen. Vandaar de keuze voor de naam De Draver.
In de nieuwe sporthal komt plaats voor indoor balsporten en gevechtsporten maar ook voor dans, liggende wipschieten en nog veel meer.
Hebt u nog meer herinneringen aan de ‘oude’ sporthal, de wipschietingen, Sparta Zwijndrecht en andere sportverenigingen die hier op de mat stonden? Van wie was de hoogstamboomgaard? Weet u meer over de drafpiste of over de koekjesfabriek? Hebt u nog foto’s en/of documentatie hierover? Neem gerust contact op met ons via
Tekst: Mireille Schaekers
Bron: Wijlen Mevr. Christiane Goetgeluk, archieven Heemkundige Kring Zwijndrecht Burcht
Foto’s: Chris Vander Straeten, Gemeente Zwijndrecht